با این سوال شروع کنیم که نتایج فاز ۲ مطالعه واکسن سیناژن چگونه بوده است؟ و چه زمانی منتشر می‌شود؟
اول یک توضیح بدهم که هدف از مطالعه فاز دو در درجه اول سنجش مجدد ایمنی واکسن در تعداد نفرات بیشتر است و بررسی توان واکسن در تحریک سیستم ایمنی است. در مورد اول با توجه به ایجاد سیستمی در مطالعه بالینی اسپایکوژن با گزارش‌گیری آنلاین که مشابه سیستم ثبت عوارض V-Safe در CDC آمریکا است و ثبت دیتاهای ارزشمند، تا به امروز هیچگونه عارضه جدی نداشتیم ولی عوارض خفیفی که قابل پیش‌بینی هم بوده است به صورت کامل ثبت شده است. در مورد بررسی ایمنی‌زایی، تست‌های متعددی انجام شده است که نتایج بسیار امیدوارکننده‌ای بدست آمد و در آینده‌ای نزدیک بعد از اتمام فالواپ لازم، مقاله آن نیز به چاپ می‌رسد تا متخصصان بتوانند با جزئیات بیشتر مطالعه را بررسی کنند. در حال حاضر نمی‌خواهم چیزی اعلام کنم چون هنوز به آن دقت بالایی که خودمان قبولش داشته باشیم نرسیده‌ایم ولی به زودی آماده می‌شود، بنابراین صبر کنیم کل نتایج مشخص شود و اعتبارسنجی آنها انجام شود.
نتایج به دست آمده یک ماه قبل به وزارت بهداشت ارائه شد اما تاخیر در اعلام عمومی نتایج به دلیل این است که شرکت وکسین استرالیا درخواست چک مجدد آزمایش‌ها را توسط کارشناسان مورد تائید خودشان خواسته است و نتایج فعلی که به سازمان غذا و دارو ارائه شده است و نتایج خوب و مورد قبول وزارت بهداشت بوده است را می‌خواهند توسط خودشان اعتبارسنجی مجدد شود چون می‌خواهند مطمئن شوند که واقعا نتایج به این خوبی که آزمایشگاه‌های داخلی اعلام کردن است. از طرفی این پلتفرم یک قسمتی از ایمنی که ایجاد می‌کند، ایمنی همورال است و میزان آنتی‌بادی سنجیده می‌شود. نوع دیگر ایمنی که باید دقیق سنجید ایمنی سلولی است و به محض تکمیل و تائید اعتبار آنها نتایج در دسترس عموم قرار خواهد گرفت.
به نظر شما کمی دیر نیست برای این مطالعه مخصوصا در روزهایی که می‌دانیم چه فاجعه‌ای در حال رخ دادن است؟ و اینکه مردم خسته شدند از واکسن‌های متعدد که اسمشان می‌آید ولی نتیجه‌ای در حال حاضر نداشته است؟
بله دیر شده است. خیلی زودتر از این روزها باید هم واکسن وارد می‌شد و هم واکسن تولید می‌شد. این روزها تعداد زیاد فوت‌های ناشی از دلتا نتیجه به موقع نرسیدن واکسن‌ها است. این ادعا را ندارم که سیناژن قرار بوده که ناجی باشد و اگر زودتر به بازار می‌آمد تمام مشکلات حل می‌شد، خیر ولی ما از فروردین ماه در ادامه فاز یک انجام شده در استرالیا آماده شروع مطالعه بالینی فاز دو و پیوسته با فاز سه بوده‌ایم اما این اتفاق ۱۶ مرداد رخ داد. ما حتی این چند ماه گذشته شروع به تولید با حجم بالا نکردیم که بعدا با بهانه اینکه حجم زیادی واکسن تولید کرده‌ایم باید به ما مجوز ورود به بازار بدهید هرچند هزینه مطالعه بالینی با کیفیتی که بعدا بخواهیم در خارج از ایران ارائه دهیم بسیار هزینه‌بر بوده است. بعد از نتایج اولیه فاز دو که متوجه شدیم احتمالا اسپایکوژن می‌تواند واکسن موثری باشد فرآیند تولید میلیونی را شروع کردیم و امیدواریم تا اواخر شهریور ماه سری اول تولید آماده شود.
آیا قرار است اسپایکوژن تائیدیه WHO را بگیرد؟
برای ورود به لیست واکسن‌های سازمان جهانی بهداشت نیاز از است که مطالعه فاز ۳ به مرحله مناسبی از فالوآپ برسد. البته در جلسه‌هایی که در یک ماه قبل توسط وزارت بهداشت گذاشته شد مطالعه فاز یک و دو اسپایکوژن به نمایندگان WHO ارائه شد اما برای درخواست ورود به لیست نیاز به زمان چند ماهه است و ما تمام تلاشمان این است که استانداردهایی را در انجام مطالعه رعایت کنیم که این مطالعه، قابل قبول در سطح بین‌المللی و مورد تائید باشد و از ابتدا با همین هدف مطالعه بالینی را شروع کردیم. البته با توجه محدودیت‌هایی که توسط کمیته ملی اخلاق و سازمان غذا و دارو گذاشته شده است، کار مشکل می‌شود چون لزوما شاخص‌های موردنظر WHO ممکن است، با شاخص‌های کمیته ملی اخلاق کشور ما یکسان نباشد. مجددا جلسه‌ای هم پیش‌رو داریم که گزارش تکمیلی به سازمان جهانی بهداشت ارائه دهیم.
عده‌ای نگران هستند که واکسن سیناژن هم مثل واکسن پاستور که در کوبا تولید شده است با وجود تائید وزارت بهداشت ایران، ظرفیت تامین نداشته باشد یا با تاخیر باشد و درباره نوع همکاری با استرالیا هم توضیح دهید.
نگرانی درستی است که باید همیشه در مورد تولید فرآورده‌های بیولوژیک در این تعداد داشت اما نکته‌ای که باید به آن اشاره کنم این است که سال‌هاست کار ما تولید پروتئین بوده است و تخصص ما بیوتکنولوژی است و تولید واکسن در خاک استرالیا انجام نمی‌شود و آنجا صرفا فاز تحقیقات آزمایشگاهی، حیوانی و فاز یک انسانی روی شهروندان استرالیایی انجام شده است و تولید در حجم بالا توسط سیناژن انجام می‌شود. تا به امروز هم تلاش کردیم قولی فراتر از توان منطقی خودمان به مردم ندهیم. احتمالا ظرفیت تولید ما ۳ میلیون دز در ماه خواهد بود که تلاش می‌کنیم با زیرساخت‌هایی که داریم بتوانیم تا جای ممکن افزایش دهیم. ما در ۱۵ سال گذشته ۲۰ محصول پروتئینی و پیچیده‌تر از اسپایکوژن را تولید و عرضه کرده‌ایم و دلیل اینکه وارد عرصه واکسن شدیم چون تخصص و تائیدیه‌های بین‌المللی و ظریفیت تولید لازم را داشتیم، ما را به این سمت برد که واکسن تولید کنیم. در مورد همکاری با استرالیا هم باید بگویم اسپایکوژن حاصل همکاری یا تفاهم دو دولت نیست، همکاری دو شرکت است. یکی شرکت وکسین از استرالیا و یکی هم سیناژن از ایران و خب تکنولوژی از وکسین به ما انتقال پیدا کرده و ما هم قرار است در حجم بالا اسپایکوژن را تولید کنیم. البته نام این محصول در مجموعه وکسین استرالیا COVAX-۱۹ است و اسپایکوژن اسمی است که توسط سیناژن انتخاب شده است.
عده‌ای هنوز منتقد این هستند که چرا ایرانی‌ها موش آزمایشگاهی باید باشند و واکسن استرالیایی در ایران آزمایش می‌شود؟ اخیرا رقبای داخلی شما هم این انتقاد را به پاستور و سیناژن دارند.
من در مصاحبه قبلی هم این نکته را گفتم و مجددا تکرار می‌کنم. این نگاه موش آزمایشگاهی صرفا یک نگاه غیرواقعی و غیرعلمی و غیرمنصفانه به موضوع است در حالی که مطالعات بالینی با حجم نمونه‌های بالا در آمریکا، انگلستان، برزیل، امارات و ... انجام شده است که بعد از مطالعه این کشورها بتوانند از آن واکسن‌ها سود ببرند و ما با این مدل استدلال الان دچار این مشکلات شده‌ایم و پوشش واکسیناسیون مورد انتظار مردم را نداریم. هرچقد ما بتوانیم واکسن موثر برای مردم تهیه بکنیم کار درستی کرده‌ایم و من همچنان اعتقاد دارم دولت جدید هم باید با تمام توان تلاش کند برای تامین واکسن معتبر برای اینکه بتواند تعداد نفرات بیشتری را به صورت کامل واکسینه کند. در حال حاضر آمار بسیاری از کشورها را می‌بینیم که با وجود واکسیناسیون، تعداد مبتلایان بالایی دارند و دچار پیک دلتا شده‌اند اما چون پوشش واکسیناسیون بالایی داشته‌اند مرگ‌ومیر پایینی داشتند و درصد کمی از افراد مبتلا شده کارشان به بیمارستان کشیده شده است.
در مورد اینکه چرا در استرالیا روی انسان‌ها تزریق نشده است هم باید مجدد بگویم که فاز اول مطالعه انسانی که خب ایمنی واکسن قرار است سنجیده شود در استرالیا و روی مردمان استرالیایی انجام شده است. در مورد فاز دو و سه لازم است اشاره کنم که شرکت وکسین استرالیا شرکتی شبیه به بیونتک آلمان است و خود تولیدکننده انبوه نیست و یک شرکت تحقیقاتی تخصصی در حوزه واکسن است به همین دلیل تولیدکننده اصلی در حجم بالای این واکسن سیناژن است.
تمام افرادی که در مطالعات بالینی شرکت می‌کنند باید به خودشان افتخار کنند که گامی در جهت ارتقای سلامت و دانش بر می‌دارند، اگر نتیجه مطالعه موفقیت‌آمیز هم نباشد این افراد بودند که آن را ثابت کردند و اگر واکسن موفقیت‌آمیز باشد، میلیون‌ها نفری که از این پس استفاده می‌کنند سلامتی و جانشان را مدیون آنها هستند. تمامی این داروهایی که ما و خانواده ما روزانه مصرف می‌کنیم قبلا عده‌ای برای مطالعات بالینی آنها داوطلب شده بودند.